Mealler

Ey resuller! Helal ve temiz şeylerden yiyin. Ve salihatı yapın. Kuşkusuz yaptığınız şeyleri bilirim.

Bu sizin ümmetiniz[1], tek bir ümmettir[2]. Ben de sizin Rabbinizim. O halde bana karşı takva sahibi olun.

Sonra işlerini aralarında parça parça ettiler. Her bir grup kendine olanla yetinmektedir.

Artık onları belli bir süreye kadar aymazlıkları ile baş başa bırak!

Mal ve oğullarla onlara iyilik yaptığımızı mı sanıyorlar?

Hayırlarını çabuklaştırdığımızı mı sanıyorlar. Hayır, gerçeği kavrayacak bilinçte değiller.

Rabb'lerine karşı derin saygı duyan kimseler, O'nu incitmekten çekinirler.

Onlar, Rabb'lerinin ayetlerine inanırlar.

Onlar, Rabb'lerine şirk koşmazlar.

Rabb'lerine döneceklerinin bilinciyle, derin bir saygı içinde vermeleri gerekenleri verirler.

İşte onlar, hayırlarda yarışırlar ve onda öncülük ederler.

Hiç kimseyi gücünün yettiğinden fazlasıyla sorumlu tutmayız. Nezdimizde gerçeği söyleyen bir kitap vardır. Onlar haksızlığa uğratılmazlar.

Fakat onların kalpleri[1] bundan gaflet[2] içindedir. Onlar, başka işlerle[3] uğraşıp durmaktadırlar.

Nihayet varlıklılarını azapla yakaladığımızda, hemen feryat etmeye başlarlar.

Bugün boşuna feryat etmeyin. Kesinlikle Bize karşı size yardım olunmaz.

Vaktinde ayetlerimiz size okunduğunda siz onları hiçe sayıyordunuz.

Ayetlerime karşı büyüklük taslayarak, geceleri toplanıp saçma sapan değerlendirmeler yapıyordunuz.

Onlar, hala sözün[1] üzerinde düşünmüyorlar mı? Yoksa onlara, atalarına gelmemiş bir şey mi geldi?

Yoksa resullerinin nasıl birisi olduğunu bilmiyorlar da onun için mi onu reddediyorlar?

Yoksa onda bir delilik olduğunu mu söylüyorlar? Hayır, onlara, Hakk ile geldi. Ne var ki onların çoğu haktan hoşlanmıyorlar.

Eğer Hakk[1] onların hevalarına[2] göre belirlenseydi gökler, yer ve onların içindekiler bozguna uğrardı. Hayır, faydalarına olacak zikirlerini[3] getirdik. Ne var ki onlar faydalarına olan zikirden[3] yüz çevirenlerdir.

Yoksa onlardan bir karşılık mı bekliyorsun? Rabbinin vereceği karşılık daha hayırlıdır. O rızıklandıranların en hayırlısıdır.

Kuşkusuz sen onları dosdoğru bir yola çağırıyorsun.

Kuşkusuz ahirete inanmayanlar, bu doğru yoldan sapanlardır.

Onlara, rahmet edip sıkıntılarını gidersek, yine de azgınlıklarına devam ederler.

Ant olsun, onları azap ile yakaladık[1]. Ancak Rabbleri için uslanmadılar ve tezarruda[2] bulunmadılar.

Ne var ki üzerlerine şiddetli bir azap kapısı açtığımız zaman, bütün ümitleri boşa çıkacaktır.

Size; işitme, görme ve düşünme özelliği veren O'dur. Ne kadar az şükrediyorsunuz?[1]

Sizi yeryüzünde çoğaltan O'dur. Ve O'nun huzurunda toplanacaksınız.

Hayat veren de ve öldüren de O'dur. Gece ve gündüzün oluşması O'nun yasalarına göredir. Siz hala aklınızı kullanmayacak mısınız?"

Ancak onlar öncekilerin dediklerinin aynısını dediler.

Dediler ki: "Ölüp de toprak ve kemik yığını olduktan sonra mı diriltileceğiz?"

Ant olsun ki bize yapılan bu uyarı, daha önce atalarımıza da yapılmıştı. Bu eskilerin masallarından başka bir şey değildir.

De ki: "Söyleyin bakalım, yeryüzü ve onda bulunanlar kime aittir?"

"Allah'a aittir." diyecekler. De ki: "Hala öğüt almayacak mısınız?"

De ki: "Yedi göğün ve muazzam arşın[1] Rabb'i kimdir?"

"Allah'tır." diyecekler. De ki: "O halde takva sahibi olmayacak mısınız?

Sor bakalım: "Evrenin egemenliğine sahip olan, koruyup gözeten ve kendisine karşı kimsenin korunamayacağı kimdir? Biliyorsanız söyleyin?"

""Allah'tır." diyecekler. De ki: "Öyleyse nasıl oluyor da aldanıyorsunuz?"

Oysa onlara Hakkı sunuyoruz. Onlar ise kesinlikle yalanlamaktadırlar.

Allah, çocuk edinmemiştir. Ve O'nun yanı sıra bir ilah daha yoktur. Eğer olsaydı her ilah kendi yarattığı ile birlikte hareket eder ve kimisi kimisine üstün olurdu. Allah, onların niteledikleri şeylerden münezzehtir.

O, gizliyi de açığı da bilir. Onların şirk koştuklarından çok yücedir.

De ki: "Rabbim! Eğer onlara "uyarısı yapılan azabı bana göstereceksen;"

"Rabbim! Beni, o zalim halk içinde bırakma."

Kuşkusuz onları uyardığımız şeylere seni tanık yapmaya gücümüz yeter.

Kötülüğü en iyi şekilde sav. Biz, yakıştırmakta oldukları şeyleri çok iyi biliyoruz.

De ki: "Rabbim! Şeytanların etkilemelerinden Sana sığınırım."

"Rabbim! Benimle yakınlık kurmalarından Sana sığınırım."

Onlardan birine ölüm geldiği zaman, "Rabb'im beni hayata geri döndür." der.

Böylece ihmal ettiğim salih[1] işleri yaparım. Hayır! Kuşkusuz onun söylediği kesinlikle boş bir sözden ibarettir. Onların tekrar diriltilecekleri güne kadar arkalarında[2] bir berzah[3] vardır.