Mealler

De ki "Bana şunlar vahyedildi: Cinlerin[1] bir kısmı beni dinlemiş ve şöyle demişler: Biz hayranlık uyandıran bir Kur'an (bir söz kümesi), dinledik.

Olgunlaşmanın[1] yolunu gösteriyor. Ona inanıp güvendik; artık kimseyi Rabbimize[2] ortak sayamayız.

Rabbimiz çok yücedir; ne bir eş ne de bir çocuk edinmiştir.

Bizim akılsız da (İblis) meğer Allah'a karşı gerçek dışı konuşmalar yapıyormuş.

Biz sanıyorduk ki insanlar ve cinler, Allah'a karşı yalan söyleyemezler.

Aslında insanlardan bazı erkekler, cinlerden bazı erkeklere sığınıyor; bu da onların azgınlıklarını artırıyor.

Onlar da sizin sandığınız gibi, Allah'ın artık kimseyi elçi göndermeyeceğini sanmışlar.

Bir gün göğe[1] vardık; orayı koruyucularla ve ateş parçalarıyla doldurulmuş bulduk.

Halbuki biz orada bazı yerlere oturur, (yüce meclisi)[1] dinlerdik. Şimdi orayı kim dinlese kendini gözleyen bir ateş parçasıyla karşılaşıyor.

Yeryüzündekilere bir kötülük mü isteniyor, yoksa Rableri onları olgunlaştırmak mı istiyor; bir türlü anlayamıyorduk[1].

Bizim içimizde iyiler de var, yanlış yapanlar da. Her birimiz ayrı ayrı yollardayız.

Yeryüzünde Allah'tan gizli bir şey yapamayacağımızı anladık. Başka yere de kaçsak yapamayız.

O Rehberi (Kur'an'ı) dinleyince biz ona inandık. Artık iyice anladık ki kim Rabbine inanıp güvenirse ne zarar etme ne de haksızlığa uğrama korkusu içine girer.

İçimizden Allah'a teslim olanlar da var, yoldan çıkanlar da. Allah'a teslim olanlar olgunluk peşindedirler.

Yanlış yapanlar ise Cehenneme odun olurlar."

(Allah şöyle der:) Doğru yolu tutsalar elbette onlara bol su veririz.

Suyu onlara imtihan için veririz. Kim Rabbinin[1] zikrinden (Kitabından) yüz çevirirse Rabbi onu, gittikçe artan bir azaba sokar.

Bütün mescitler[1] Allah için yapılmıştır; öyleyse Allah ile birlikte kimseyi yardıma çağırmayın!

Allah'ın kulu (Muhammed) ona duaya kalkınca, cinler (ne yaptığını görmek için) birbirlerini ezecek gibi oldular.

De ki "Ben sadece Rabbime dua ederim; duada kimseyi O'na ortak etmem."

De ki "Size bir zarar verecek güçte olmadığım gibi sizi olgunlaştıracak güçte de değilim."

De ki "Hiç kimse beni Allah'tan kurtaramaz. O'ndan başka bir sığınak da bulamam.

Benim görevim, Allah'tan geleni, O'nun gönderdiklerini tebliğden ibarettir. Kim Allah'a ve elçisine karşı gelirse yeri cehennem ateşidir. Onlar orada ölmezler, sonsuza dek kalırlar.

Bu gibiler tehdit edildikleri azabı görünce, kimin yardımcısının daha zayıf ve daha az sayıda olduğunu öğreneceklerdir."

De ki "Tehdit edildiğiniz şey yakında mı olacak yoksa Rabbim onun için bir süre mi belirlemiş; ben onu bilemem."

Bütün gizli bilgileri (gaybı) bilen O'dur. O, gaybını kimseye açmaz;

uygun bulduğu bir elçi olursa başka. Onun da önüne ve arkasına gözcüler diker[1].

O elçi bilsin ki Rabbi tarafından gönderilenleri, melekler ona tam olarak ulaştırmış, o da onlarda olanın hepsini almış ve her şeyi tek tek kav­ramıştır."[1]