Mealler

Ta, Ha.

Biz bu Kur'an'ı sana, zahmet çekesin, bedbaht olasın diye indirmedik;

Saygıyla ürperene bir hatırlatma/düşündürme/öğüt verme olsun diye indirdik.

Yeri ve o yüce mi yüce gökleri yaratandan bir vahiy olarak indirdik.

O Rahman, arş üzerine egemenlik kurmuştur.

Göklerde, yerde, onların arasında, toprağın bağrında ne varsa O'nundur.

Sen bu sözü açıkça duyuracaksan da O, gizliyi de bilir, gizliden daha gizliyi de...

Allah'tır O. İlah yok O'ndan başka. Esmaül Hüsna, en güzel isimler O'nundur.

Ulaştı mı sana Musa'nın haberi?

Hani, bir ateş görmüştü de ailesine şöyle demişti: "Bekleyin! Gözüme bir ateş ilişti. Olabilir ki, ondan size bir kor parçası getiririm, yahut onun üzerinde bir kılavuz bulurum."

Onun yanına geldiğinde kendisine "Musa!" diye seslenildi.

"Benim ben, senin Rabbin! Hadi, pabuçlarını çıkar; sen kutsal vadide, Tuva'dasın."

"Ve ben seni seçtim; o halde vahyedilecek olanı dinle!"

"Hiç kuşkulanma ki ben Allah'ım. İlah yoktur benden başka. O halde bana kulluk/ibadet et ve namazını, beni hatırlayıp anmak için yerine getir."

"Kuşku duyma ki o saat gelecektir. Onu neredeyse gizleyeceğim ki, her benlik gayretinin karşılığını elde etsin."

"O halde ona inanmayıp keyfi peşinde giden, seni ondan yüzgeri etmesin. Yoksa perişan olursun."

"Nedir o sağ elindeki ey Musa?"

Cevap verdi: "O, benim asamdır. Ona dayanırım, onunla koyunlarıma ağaçtan yaprak indiririm. Onda, işime yarayan başka özellikler de vardır."

Buyurdu: "Yere at onu ey Musa!"

O da onu attı. Bir de ne görsün, bir yılan olmuş o, koşuyor...

Buyurdu: "Al onu, korkma! Biz onu ilk görünümüne döndüreceğiz."

"Bir de elini koynuna sok! Bir başka mucize olarak lekesiz, bembeyaz bir halde çıksın."

"Böylece sana en büyük mucizelerimizden bazılarını göstereceğiz."

"Firavun'a git; çünkü o, azdı."

Musa dedi: "Rabbim, göğsümü açıp genişlet;

İşimi bana kolaylaştır."

"Dilimden düğümü çöz,

Ki sözümü iyi anlasınlar."

"Bana ailemden bir yardımcı ver,

Kardeşim Harun'u."

"Onunla sırtımı kuvvetlendir."

"Onu işime ortak kıl."

"Taki seni çokça tespih edelim."

"Seni çokça analım."

"Kuşkusuz sen, bizi görmektesin."

Buyurdu: "İstediğin sana verildi, ey Musa."

"Yemin olsun, sana bir kez daha lütufta bulunmuştuk."

Hani, annene vahyedileni şöyle vahyetmiştik:

"Onu tabuta koyup ırmağa bırak! Irmak onu sahile götürsün ki, benim de düşmanım, onun da düşmanı olan biri onu alsın. Üzerine kendimden bir sevgi bıraktım ki, gözümün önünde yetiştirilesin."

"Hani, kızkardeşin gidiyor, şöyle diyordu: 'Onun bakımını üstlenecek kişiyi size göstereyim mi?' Nihayet, seni annene geri döndürdük ki, gözü aydın olsun, tasalanmasın. Sen bir de adam öldürmüştün. O zaman seni gamdan kurtarmıştık. Seni iyice bir imtihana çekmiştik. Bunun ardından sen Medyen halkı arasında yıllarca kaldın. Sonra, belirlenen bir vakitte/bir kadere göre geliverdin, ey Musa!"

"Seni kendim için seçip yetiştirdim."

"Sen ve kardeşin, ayetlerimi götürün; beni anmakta gevşeklik etmeyin."

"Firavun'a gidin, çünkü o azdı."

"Ona yumuşak ve tatlı bir sözle hitap edin; belki öğüt alır, yahut ürperir."

Dediler ki: "Rabbimiz, onun aleyhimizde bir taşkınlık yapmasından yahut yine azmasından korkuyoruz."

Buyurdu: "Korkmayın! Ben sizinle beraberim; işitiyorum, görüyorum."

"Hadi gidin ona! Deyin ki; "Biz senin Rabbinin iki resulüyüz. İsrailoğullarını bizimle gönder, onlara işkence etme! Rabbinden sana bir mucize getirdik. Selam, hidayete uyanlaradır."

"Azabın, yalanlayıp yüz çevirenler üzerine olacağı bize vahyedildi."

Firavun dedi: "Sizin Rabbiniz kim, ey Musa?"

Musa dedi: "Rabbimiz, herşeye yaratılışını lütfeden, sonra da yol yordam gösteren kudrettir."