Mealler

Kendisini ve ailesini (destekçilerini) büyük felaketten[1] kurtarmıştık.

Biz onun (Nuh'un) soyunu -işte onları- kalıcı kılmıştık.

Sonrakiler arasında ona (iyi bir ün) bırakmıştık.[1]

Bütün âlemlerde Nuh'a selam olsun!

Şüphesiz ki biz güzel davrananları işte böyle ödüllendiririz.

Şüphesiz ki o, mümin kullarımızdandı.

Sonra diğerlerini (suda) boğmuştuk.

Şüphesiz ki İbrahim de onun (Nuh'un) tarafındandı.

Hani o, Rabbine teslim olan bir kalp ile gelmişti.

Hani babasına ve halkına şöyle demişti: "Siz neye kulluk ediyorsunuz?

Allah'ın peşi sıra uydurma ilahlar(a) mı?

Âlemlerin Rabbi hakkındaki görüşünüz nedir?"

Sonra yıldızlara bakmıştı.

"Ben hastayım!" demişti.

Onlar (kavmi) de ona arkalarını dönüp (gitmiş)lerdi.

(91, 92) (İbrahim) yavaşça putlarının yanına varmış, (yemekleri görünce) "Yemiyor musunuz? Neden konuşmuyorsunuz?" demişti.

(91, 92) (İbrahim) yavaşça putlarının yanına varmış, (yemekleri görünce) "Yemiyor musunuz? Neden konuşmuyorsunuz?" demişti.

(Yanlarına giderek) sağ eliyle (güçlü bir şekilde) onlara vurmuştu (kırmıştı).

(Putperestler) koşarak ona gelmişlerdi.

(95, 96) (İbrahim) "Yonttuğunuz şeylere mi ibadet ediyorsunuz! Sizi ve yapmakta olduklarınızı Allah yarattı"[1] demişti.

(95, 96) (İbrahim) "Yonttuğunuz şeylere mi ibadet ediyorsunuz! Sizi ve yapmakta olduklarınızı Allah yarattı"[1] demişti.

(Putperestler ise) "Onun için bir bina yapın ve derhal onu ateşe atın!" demişlerdi.

Ona bir tuzak kurmayı istemişlerdi. Fakat biz onları alçaklardan kılmıştık.[1]

(99, 100) (İbrahim) "Ben Rabbime gidiyorum. O, bana doğru yolu gösterecektir.[1] Rabbim! Bana iyilerden (olacak bir çocuk) ver!" demişti.

(99, 100) (İbrahim) "Ben Rabbime gidiyorum. O, bana doğru yolu gösterecektir.[1] Rabbim! Bana iyilerden (olacak bir çocuk) ver!" demişti.