Mealler

Biz de onu çok hoşgörülü bir oğul ile müjdelemiştik.

(Oğlu) onunla birlikte yürüyecek çağa ulaşınca, (İbrahim) "Ey yavrucuğum! Rüyada seni kesmekte olduğumu görüyorum; bir düşün, ne dersin?" demişti. (O da) "Ey babacığım! Emrolunduğun şeyi yap! İnşallah beni sabredenlerden bulacaksın." demişti.[1]

Her ikisi de teslim olup, onu (oğlunu) alnı üzerine yatırmıştı.

(104, 105) Biz ona "Ey İbrahim! Elbette rüyayı gerçekleştirdin.[1] Şüphesiz ki biz, güzel davrananları böyle ödüllendiririz." diye seslenmiştik.

(104, 105) Biz ona "Ey İbrahim! Elbette rüyayı gerçekleştirdin.[1] Şüphesiz ki biz, güzel davrananları böyle ödüllendiririz." diye seslenmiştik.

Bu, apaçık bir imtihandı.[1]

Biz (oğlunun yerine) ona büyük bir kurban fidye vermiştik.

Sonrakiler arasında ona (iyi bir ün) bırakmıştık.[1]

İbrahim'e selam olsun!

İşte (biz) güzel davrananları böyle ödüllendiririz.

Şüphesiz ki o, mümin kullarımızdandı.

İyilerden bir peygamber olarak ona İshak'ı müjdelemiştik.

Ona ve İshak'a bereketler vermiştik. Her ikisinin neslinden iyilik yapan da kendisine açıkça haksızlık eden de çıkacaktır.

Yemin olsun ki biz Musa'ya ve Harun'a nimetler vermiştik.

Onları ve toplumlarını o büyük sıkıntıdan kurtarmıştık.

Kendilerine yardım etmiştik ve galip gelenler işte onlar olmuştu.

İkisine de apaçık anlaşılan Kitabı vermiştik.

Her ikisini de doğru yola ulaştırmıştık.

Sonrakiler arasında o ikisine (iyi bir ün) bırakmıştık.

Musa ve Harun'a selam olsun!

Şüphesiz ki biz güzel davrananları işte böyle ödüllendiririz.

Şüphesiz ki o ikisi de inanmış kullarımızdandı.

Şüphesiz ki İlyas[1] da elçilerdendi.

Hani kavmine "(Allah'a karşı) takvâlı (duyarlı) olmuyor musunuz?

(125, 126) Yaratanların en iyisini yani sizin de Rabbiniz, atalarınızın da Rabbi olan Allah'ı bırakıp da Ba‘l'e[1] mi yalvarıyorsunuz?" demişti.