Mealler

Emrimiz gelince Salih'i ve onunla birlikte olan inanıp güvenenleri, bizden bir ikram olarak, o günün rezilliğinden kurtardık. Senin Rabbin işini başarır, daima üstündür.

Yanlış yapanları o ses (Allah'ın, cezalandırma emri[1]) yakaladı da kendi yurtlarında çöküp kalmış olarak sabaha çıktılar.

Sanki orada bir varlıkları olmamıştı. Bilin ki Semud (halkı), Rablerini görmezlikten geldiler. Bilin ki Semud, def olup gittiler.

Elçilerimiz İbrahim'e, müjde vermek için geldiler: "Selam[1]" dediler. İbrahim de "selam" dedi. Vakit geçirmeden fırında pişmiş bir buzağı eti getirdi.

Ona el sürmediklerini görünce şaşırdı kaldı; onlardan korktuğunu saklayamadı[1]. "Korkma" dediler; "Bizler Lut halkına gönderildik."